Ιστορίες του πρώτου βαγονιού

Ιστορίες του πρώτου βαγονιού #145: «Περιμένοντας μαζί το λεωφορείο»

«Κρύο, καιρός για δύο», δε λένε; Κυριακή βράδυ βρέθηκα με καινούργια παρέα στην στάση του λεωφορείου. Κυριακή βράδυ σημαίνει μεγάλη αναμονή. Το λεωφορείο μου θα ερχόταν σε 26΄. Το δικό του σε 7΄. Προσφέρθηκε να περιμένει το επόμενο για να μην μείνω μόνος.

Με πιάνει κατούρημα. Ταυτόχρονα εχω μία ακατάσχετη επιθυμία για μπύρα. Τι να κάνω;  Αποφασίζω να μπω σ΄ένα καφέ την ώρα που κλείνει. Εκείνος μου λέει πως αν έρθει στο μεταξύ το λεωφορείο του θα φύγει γιατί δεν μπορεί να χάσει άλλο.

Κατουράω ακούγοντας το «I΄m not the only one» του Sam Smith. Βγαίνοντας ανάλαφρος βλέπω εκείνον στην στάση. Τα τηλέφωνα χτυπούν. Ανοίγω το κουτάκι της μπύρας. Έχει κρύο. Ενώ η συζητηση γίνεται ενδιαφέρουσα, ήρθε το λεωφορείο μου.

Αν δεν το έπαιρνα θα περίμενα μία ώρα μ΄εκείνον να έχει φύγει. Στο λεωφορείο βάζω τα τεράστια λευκά ακουστικά. Είχα μείνει στο «Too Good at Goodbyes» του Sam Smith. Τελειώνω την μπύρα μου ακούγοντάς το.

Ιστορίες του πρώτου βαγονιού #145: «Περιμένοντας μαζί το λεωφορείο»
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δημοφιλη

To Top