Τα Κάτω Πατήσια, είναι ο σταθμός της πράσινης γραμμής ανάμεσα στον Άγιο Ελευθέριο και τον Άγιο Νικόλαο (δε σου κάνω τον Άγιο). Ένας φίλος μου είχε πει κάποτε για το πως ψάρεψε άντρα για σεξοβραδιά, επειδή έκανε νεύμα ο ένας στον άλλο και κατέβηκαν στον ίδιο σταθμό. Ένα νεύμα ήταν αρκετό για να βρεθούν στο σπίτι του άλλου (συμβαίνουν στ΄αλήθεια αυτά; Δεν κινούνται πια όλοι αποκλειστικά των σεξοεφαρμογών ή του fb;).
Έκτοτε, κάθε φορά που φτάνω στα Κάτω Πατήσια, έχω το νου μου αν με κοιτάζει κανένας. Εχτές, λοιπόν, ένιωσα πως με κοιτούσαν δύο ταυτόχρονα και σκέφτομαι «ααα, ο φίλος μου είχε δίκιο». Ο ένας τεντωνόταν και κοιτούσε προς το μέρος μου. Τελικά, άφησε τη βραδιά να πάει χαμένη, κατεβαίνοντας. Ο άλλος όμως ήταν πιο επίμονος. Ενώ ήταν κρυμμένος πίσω από την κολόνα, έκανε συνέχεια μπροστά για να με δει. Χαμογέλασε. Χαμογέλασα κι εγώ. Ύστερα όμως σκέφτηκα πως δεν είμαι έτοιμος για να περάσω στο επόμενο βήμα, να δω σοβαρά την προσωπική μου ζωή, ταράχτηκα, έσκυψα το κεφάλι κοιτώντας επίμονα τα παπούτσια μου. Περίμενα να κατέβει στην στάση του, για να σηκώσω ξανά κεφάλι.
(Τελικά δεν κοιτούσε εμένα, αλλά τις στάσεις του τρένου)
