Ιστορίες του πρώτου βαγονιού

Ιστορίες του πρώτου βαγονιού #172: «Ευγένεια με το ζόρι»

Στα μέσα μαζικής μεταφοράς, κυκλοφορούν πολλών ειδών επιβάτες και φυσικά πολλών ηλικιών. Από μικροί μαθαίναμε πως πρέπει να σηκωνόμαστε για να κάτσουν οι γηραιότεροι συνεπιβάτες μας, τα άτομα χρήζοντα βοηθείας. Ένα αντρόγυνο ηλικιωμένων μπήκε στο λεωφορείο. Έρχονται στην τριάδα θέσεων δίπλα στο μπλε αυτοκόλλητο με την ανάλογη σήμανση. Η γυναίκα λέει στη νεαρή κοπέλα που καθόταν «Είμαστε γέροι. Σήκω να κάτσουμε. Δεν το ξέρεις πως πρέπει να σηκώνεστε όταν βλέπετε κάποιον που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του; Τι περιμένεις; Να στο πω;». Η κοπέλα σηκώνεται. «Την βλέπεις μούτρα;».

(Καθόμουν δίπλα στην κοπέλα που σηκώθηκε. Εγώ δεν σηκώθηκα από πείσμα. Με νοιάζει να είμαι ευγενικός, αλλά θεωρώ πως η ευγένεια δεν επιβάλλεται, εμπνέεται.)

Ιστορίες του πρώτου βαγονιού #172: «Ευγένεια με το ζόρι»
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δημοφιλη

To Top