Τι έκανα άραγε πέρυσι τέτοια μέρα σκέφτομαι μόλις κοιτάζω την ημερομηνία στο κινητό μου. Στο μυαλό μου έρχονται οι λέξεις «Γ Λυκείου»,»πανελλαδικές», «φροντιστήριο»! Και ξαφνικά μεταφέρομαι σε μια αίθουσα μαζί με άλλα 6 άτομα! Κοινοί στόχοι μεταξύ μας, μα, διαφορετικά συναισθήματα.
Τι θυμήθηκα πάλι; Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα να μην αντέχω άλλο, να θέλω να έρθουν οι ημέρες των εξετάσεων εκείνη τη στιγμή. Μέρες που έλεγα πως βαρέθηκα να διαβάζω συνέχεια με τον ίδιο εξοντωτικό ρυθμό. Δευτερόλεπτα που ήθελα να ουρλιάξω, να φύγει η ένταση. Μα γιατί σκέφτηκα πρώτα αυτά;
Σιγά σιγά ξεπηδούν από το μυαλό μου εικόνες που θέλω να θυμάμαι για πάντα. Το ύφος της καθηγήτριας μου, όταν έσβηνα τον πίνακα χορεύοντας και παριστάνοντας το Σάκη Ρουβά στο skake it! Μοναδική αίσθηση το γέλιο που μπορεί να προκαλούσε αυτό σε όλους μας. Στιγμή που ζεσταινόταν η ατμόσφαιρα μεταξύ μας. Και είναι αυτή η ίδια καθηγήτρια που όταν έλεγα πως δε μπορώ άλλο, με κοίταζε και γεμάτη αισιοδοξία μου έλεγε πως σίγουρα μπορώ. Φωνές και γέλια με τα διπλανά τμήματα. Αγκαλιές και εμψυχωτικά σχόλια μεταξύ μας! Παιχνίδια και αστεϊσμοί για την σχολή ψυχολογίας πέστροφας, στην οποία λέγαμε πως θα περνούσαμε.
Και κάπου εκεί θυμόμουν να γκρινιάξω για τον Πρωταγόρα που δεν ήθελα να πέσει (Γκαντεμιά μου, έπεσε!?). Και τότε έλεγε η άλλη εκείνη κυρία του Γνωστού πως ό,τι κι αν πέσει εμείς θα καταφέρουμε να το γράψουμε! (Αισιόδοξη που λέτε η κυρία που έκανε Γνωστό).
Και φυσικά σε κάθε τεστ άφηνα το στίγμα μου με ένα «Λ.Κ.», γιατί κάποτε θα γίνω διάσημη, όπως έλεγα σε όλους.
Και φυσικά δε θα μπορούσα να ξεχάσω τις πίτες που τρώγαμε με τα παιδιά και τους καθηγητές μας από το απέναντι σουβλατζίδικο στο διάλειμμα των 9:30.
Και σε αυτό το σημείο, συνειδητοποιώ πως δε θέλω να ξεχάσω αυτή τη χρονιά. Γιατί εκείνη τη χρονιά δοκίμασα τα όριά μου, ίσως και να τα ξεπέρασα κάποιες φορές. Γνώρισα κόσμο, δέθηκα και έκανα φίλους. Υπήρχε μέρα που μέσα σε 4 ώρες γέλασα, έκλαψα, χάρηκα και απογοητεύτηκα ταυτόχρονα.
Και όχι, αν γυρνούσα το χρόνο πίσω δε θα άλλαζα τίποτα, γιατί ό,τι έκανα και ό,τι είπα ήταν αποτέλεσμα αυθορμητισμού.
Και αυτό εδώ, το αφιερώνω σε όλους εκείνους που μοιραστήκαμε όλα αυτά! Στις Τρίτες, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές μας!
