Daily Yang

Φέρε μου λίγο καλοκαίρι, τώρα που το έχω ανάγκη

Τώρα που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του το φθινόπωρο, ξέρεις οι πρώτες βροχές που σε κάνουν να αποχαιρετήσεις μια και καλή το καλοκαίρι, μπαίνεις για τα καλά στο πρόγραμμα της καθημερινότητας και συνηθίζεις τα μελαγχολικά χρώματα της εποχής. Είναι η περίοδος που (άθελα και μη!) αναπολείς το καλοκαίρι που πέρασε, όπως και να ήταν αυτό, σίγουρα πάντως μοναδικό για τον καθένα.

Πώς να μην νοσταλγείς ένα καλοκαίρι που λίγο-πολύ θα είχε τα αναπάντεχά του, τις εκπλήξεις του, τα νέα πρόσωπα που γνώρισες, τις φανταστικές στιγμές που έζησες και το αξέχαστο ηλιοβασίλεμα που σίγουρα μια φορά θα θαύμασες. Κάπως έτσι, το μυαλό σου στο μέσο της ημέρας κάνει μια βόλτα σε εκείνες τις όμορφες και ταυτόχρονα απλές στιγμές. Άλλες χαλαρωτικές που ένιωθες ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και απολάμβανες την ησυχία ενός ζεστού απογεύματος, κοιτάζοντας απλά τον ουρανό. Άλλες στιγμές πάλι, ήταν απίστευτα διασκεδαστικές που γελούσες με τον αυθορμητισμό και την ζωντάνια που σου φέρνει το καλοκαίρι.

Σκέφτεσαι πόσο απλά είναι (ή τουλάχιστον φαίνονται) τα πάντα το καλοκαίρι, ενώ από Σεπτέμβρη σαν να πρέπει να κλείσεις στην ντουλάπα αυτό τον ξέγνοιαστο εαυτό σου, να προγραμματίσεις και να προνοήσεις τα πάντα, να δικαιολογηθείς για το καθετί και μαζί με τα χειμωνιάτικα ρούχα να αλλάξεις και διάθεση.

Το βράδυ που επιστρέφεις σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα και χουχουλιάζεις στο καναπέ κοιτάζοντας από το παράθυρο, σκέφτεσαι εκείνο το πρόσωπο με το οποίο χρειάστηκε να ανταλλάξεις ένα «Αντίο» μια νύχτα του καλοκαιριού μετά από κάποιο ξενύχτι ή εκείνο το τελευταίο φιλί που ακόμη δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς σήμαινε.

Όλοι κάνουμε λάθη και πράγματα για τα οποία μετά ίσως να μετανιώσουμε, όμως το καλοκαίρι είναι λίγο διαφορετικά, γιατί εμείς οι νέοι δεν πολυσκεφτόμαστε τι πρέπει και τι δεν πρέπει, τι πραγματικά είναι αυτό που θέλουμε, παρά χρησιμοποιούμε το καλοκαίρι ως άλλοθι για τα πάντα! Τι γίνεται όμως όταν έχουν μείνει συναισθηματικά υπολείμματα του καλοκαιριού που μας ακολουθούν και εμείς πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε;

Γράφει η Κωνσταντίνα Μοσχοπούλου

Φέρε μου λίγο καλοκαίρι, τώρα που το έχω ανάγκη
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δημοφιλη

To Top