Ο αδερφός σου είναι ένα από τα πρώτα πλάσματα σε αυτή τη ζωή που σε βασανίζει σε καθημερινή βάση. Μπορεί να μην μας ρώτησε κανείς αν τους θέλουμε, αλλά δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα. Ακόμη γελάω με όλες τις αταξίες που έκανα επίτηδες ως η μικρή της οικογένειας και τα φόρτωνα στον αδερφό μου για να την βγάλω καθαρή.
Από την αρχή της εφηβείας μου είχα καταλάβει ότι η συγκατοίκηση με τον αδερφό μου θα είχε δυο καταλήξεις. Η μια ήταν να γίνουμε σαν μεξικάνικο σήριαλ που τα αδέρφια σκοτώνονται για τα πάντα και δεν μιλάνε ο ένας στον άλλον χρόνια. Η άλλη ήταν να τον αγαπήσω πιο πολύ. Τελικά, ευτυχώς για τη φουκαριάρα τη μάνα μας, καταλήξαμε στη δεύτερη κατηγορία.
Από την άλλη δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φορές που με χτυπούσε επίτηδες και εγώ έκλαιγα, ενώ εκείνος με παρακαλούσε να μη το πω στην μαμά. Εγώ ως πιστή αδερφή που ήμουν τα έλεγα όλα για να τον βάλουν τιμωρία. Και καλά του έκανα!
Τελικά καταλήξαμε να μείνουμε μαζί και στα φοιτητικά μας χρόνια. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι ο αδερφός μου είναι Λέων, οπότε όπως καταλαβαίνεις η δουλάρα στο σπίτι είμαι εγώ! Εγώ μαγειρεύω, εγώ βάζω πλυντήριο, εγώ καθαρίζω. Θα τα πω για να βγάλω το άχτι μου. By the way αρχίζω να γίνομαι σαν τη μάνα μου! Εκεί με κατάντησε, να μιλάω μόνη μου και να φωνάζω για τις δουλειές του σπιτιού. Δεν κάνω πλάκα, έχω γεμίσει το σπίτι με χαρτάκια με οδηγίες. Έχω βάλει πάνω από το νεροχύτη σημείωμα που λέει «τα άπλυτα εδώ». Τι άλλο να κάνω η δύσμοιρη;
Ωστόσο, έχει και τα θετικά του η συγκατοίκηση με τον αδερφό. Ξέρεις ότι έχεις τον πιο κοντινό σου άνθρωπο πάντα δίπλα σου. Είναι εκεί όποτε τον χρειάζεσαι. Γυρνάς σπίτι και μοιράζεσαι μαζί του όλα όσα συνέβησαν μέσα στη μέρα. Προσωπικά όταν βρίσκομαι με τον αδερφό μου (μόνο αργά τα βράδια δηλαδή) αρχίζω και του λέω όλες τις ιστορίες μου που έγιναν μέσα στη μέρα και γελάμε, βρίζουμε και πάει λέγοντας. Δεν θα ήταν το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο. Με όλους μπορείς να κάνεις συζητήσεις, αλλά σαν τις χαζές συζητήσεις που κάνεις με τον αδερφό σου δεν έχει! Του λες φέρε μου λίγο νερό και αμέσως περνάει από το μυαλό του ό,τι πιο ύπουλο μπορεί να κάνει για να σε αναγκάσει να σηκωθείς μόνος σου. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι να σου φέρει όντως λίγο νερό. Απλώς μια γουλιά ή να φέρει ένα ποτήρι γεμάτο νερό, να έρθει μπροστά σου και να σου πει «ωχ εσύ μου είπες λίγο» και να το πιει σχεδόν όλο! Τέτοιοι είναι!
Όμως με ποιόν άλλον μπορείς να παίζεις τόσο τέλεια πόλεμο; Με το αμόρε; Όχι και τόσο πετυχημένο. Με κολλητό/η; Μάλλον όχι! Μα φυσικά, μόνο με τον αδερφό σου! Ξέρεις ακριβώς που να τον χτυπήσεις για να πονέσει, αλλά να μην τον τρέχεις και στα νοσοκομεία. Τόσα χρόνια εξάσκησης κάτι μάθαμε!
Η συγκατοίκηση με τον αδερφό σου σε κάνει να τον αγαπάς πιο πολύ. Ίσως να τσακώνεστε για μικροπράγματα, αλλά δεν θα μπορούσες ούτε να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν. Πες του ένα «Σ ’αγαπάω ρε βλαμμένε» και ας σε στείλει στον αγύριστο. Είμαι σίγουρη ότι θα το πάρει το μήνυμα και να ξέρεις ότι και αυτός σε αγαπάει όσο τίποτα άλλο στον πλανήτη!
