Ιστορίες του πρώτου βαγονιού

Ιστορίες του πρώτου βαγονιού #138: «Όταν φταίνε οι πάντες»

Στο πρώτο βαγόνι, πάντα υπάρχει ένας που είναι εξαγριωμένος με το σύστημα. Αργούν τα λεωφορεία; Κάποιος θα φωνάξει «θα πάρω τον Τσίπρα να του κάνω παράπονα. Δεν μπορεί να κόβει από τις συγκοινωνίες. Θέλει ο κόσμος να πάει στη δουλειά του, θέλει να πάει στο σπίτι του».

Απόψε, ένας από τους κράκτες, λερωμένος από το τζατζίκι που είχε το σουβλάκι του, φώναξε «Για να διαβάσω την εφημερίδα να δω τι ψέματα θα γράψουν, τι άλλο κακό θα μας βρει. Δεν υπάρχει η Ελλάδια πια, την πουλάνε τα πρεζάκια για να πάρουν τη δόση τους». (Ο κράκτης αυτός φαινόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών)

Τραγική ειρωνεία, είναι πως στον επόμενο σταθμό μπήκε ένας επαίτης και ο λόγος του ήταν κάπως έτσι «Είμαι άστεγος τοξικομανής και δε βρίσκω δουλειά. Δε θέλω να γίνω κλέφτης, αλλά χρειάζομαι χρήματα για να πάρω τις ουσίες μου».

Ιστορίες του πρώτου βαγονιού #138: «Όταν φταίνε οι πάντες»
Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δημοφιλη

To Top