By
Posted on
Για τον συγκεκριμένο συνεπιβάτη και πρώην συμμαθητή μου μιλάω συχνά στην στήλη. Στο λεωφορείο, όπως και σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς συναντούμε συχνά παλιούς συμμαθητές και λοιπούς γνωστούς. Περιμένοντας το λεωφορείο με πρώην συμμαθητή, έρχεται (από αδιακρισία) να με ρωτήσει που πηγαίνω.
-Θα καταντήσω βαρετός αν σε ρωτήσω που πηγαίνεις (σκέφτομαι: είσαι βαρετός ούτως ή άλλως)
-Ε ναι.
-Πηγαίνεις εκεί που νομίζω (σκέφτομαι: ναι είπαμε, ρε μαλάκα)
-Ναι.
–(Βγάζει να φάει τσίχλα) Εγώ είμαι τσιχλοφάγος. Τρώω πολλές τσίχλες (σκέφτομαι: κι εγώ τις κρυάδες σου, αλλά δε θα ήθελα να με λέω κρυαδοφάγο)
-Ωπ! Το λεωφορείο. (Με το που άνοιξαν οι πόρτες εξαφανίζομαι στο βάθος του λεωφορείου, λέγοντας του πως θα τα ξαναπούμε σύντομα. Δεν το εύχομαι)
