Στο πρώτο βαγόνι, Κυριακή βράδυ, ένα βροχερό μαγιάτικο βράδυ (να που μας έφτασε η διαστροφή του καιρού), ένας ηλικιωμένος γυπαετός στέκεται στη μαγκούρα του. Νιώθει τόσο άνετος με τον εαυτό του, που πιάνει 3 ολόκληρες θέσεις του κουπέ του. Παραδίπλα κι απέναντι, κάθεται η σύζυγος του (αν κρίνω σωστά από το γεγονός ότι δεν διασταυρώνονται τα μάτια τους). Μπαίνει ένας επαίτης που λέει τον συγκινησιακό του μονόλογο. Προς έκπληξη μου, ο ηλικιωμένος με το τυρκουάζ κοστούμι του δίνει αρκετά κέρματα. Ο επαίτης κάνει να πει ευχαριστώ, αλλά ο ηλικιωμένος τον αγριοκοιτάζει. Όταν κατέβηκε από το βαγόνι, ο τυρκουάζ γυπαετός λέει στη γυναίκα του: «Πληρώσαμε τα ναρκωτικά του. Ας πάει να πνιγεί. Την ησυχία μας αγοράσαμε.»
(Η γκριμάτσα του μου φαινόταν εφιαλτική)
