Μια κλασσική φράση, που παράλληλα προϋποθέτει να έχεις και κότσια. Πόσες φορές τόλμησες να πεις κάπου την αλήθεια ή πόσες φορές πήρες το θάρρος να κάνεις κάτι που δεν τα τολμούσες ποτέ; Νομίζω πως όλοι μας λίγο-πολύ κολλάμε μόλις φτάσουμε στη φάση μερικών δευτερολέπτων να αποφασίσουμε τι από τα δύο θα κάνουμε.
Mερικοί μένουν αδρανείς και δεν κάνουν τίποτα, άλλοι δεν μασάνε πουθενά και μπορούν να κάνουν και τα δύο. Πόσο εύκολο είναι όμως να τα καταφέρεις; Στον ερωτικό τομέα θεωρώ πως, όχι μόνο εγώ, αλλά σχεδόν όλοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να δούμε κάποια-ον και να θέλουμε σαν τρελοί να πάμε να μιλήσουμε, αλλά κάτι μας κρατά πίσω. Μας διακατέχει ο φόβος της απόρριψης. «Κι αν πάω και μου πει όχι;» ή «Αν μου μιλήσει απότομα;», σκεφτόμαστε.
Εκεί, φίλες και φίλοι, θέλει δύο συστατικά. Πρώτον, το θάρρος να πας να μιλήσεις και δεύτερον να πεις την αλήθεια στο άτομο που σε ενδιαφέρει. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Διότι αν περιμένεις μέχρι να αποφασίσεις αν θα το κάνεις ή όχι, καθώς μπορεί κάποιος άλλος – χωρίς δισταγμό – να το κάνει πριν από εσένα και ‘ετσι να χάσεις την ευκαιρία σου. Τη μία και μοναδική ευκαιρία σου.
Είναι σαν το τρένο, αν φύγει, έφυγε. Δεν γυρίζει πίσω. Και δεν νομίζω να κάτσεις να περιμένεις να γυρίσει. Το να είναι κάποιος θαρραλέος και παράλληλα ικανός να πει την αλήθεια που κρύβει μέσα του, το πιο σίγουρο είναι ότι θα κερδίσει. Αλλά και σε περίπτωση που δεν κερδίσει, θα νιώσει μέσα του καλά και θα νιώσει ακόμα πιο δυνατός, όσο περίεργο και αν σας φαίνεται.
Και αν όλο αυτό πετύχει, θα περάσει και υπέροχα.
Γράφει ο Άγγελος Μάκος
