Καθώς έβλεπα για ακόμη μια φορά επανάληψη τα «Φιλαράκια», αποφάσισα να υπολογίσω πόσες ώρες της ζωής μου έχω περάσει βλέποντας σειρές. Η απάντηση τρόμαξε, ακόμη και μένα.
Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν το μετάνιωσα. Δεν θεωρώ ότι σπατάλησα καμία από τις ώρες αυτές, γιατί απλώς περνούσα πολύ ωραία με ή χωρίς παρέα. Και μπορώ να σας απαριθμήσω έναν έναν τους λόγου,ς που οι σειρές έγιναν το αγαπημένο μου χόμπι.
#1 Καταρχάς έχεις μια συντροφιά τα κρύα βράδια του χειμώνα -γιατί το καλοκαίρι δεν κάθεσαι ποτέ σπίτι για να θες παρέα. Ξέρετε, εκείνα τα βράδια που κανένας φίλος σας δεν έχει όρεξη να βγει, ή είστε τόσο κουρασμένοι από τη δουλειά και έχετε ρίξει πιστόλι σε όλους. Ε αυτά τα βράδια βάζεις την αγαπημένη σου σειρά, ένα ποτηράκι κρασί και δεν έχεις ανάγκη κανέναν!
#2 Είναι το μοναδικό χόμπι που μπορεί να είναι και μοναχικό και παρείστικο. Ντάξει, μπορεί να είναι και το τρέξιμο, αλλά ΑΛΛΟ αυτό.
#3 Είναι ένας τρόπος κοινωνικοποίησης. Ξέρετε πόσες φιλίες και πόσες σχέσεις έχουν ξεκινήσει από μια κουβέντα για τηλεοπτικές σειρές; Ωστόσο, προσοχή! Υπάρχουν και σχέσεις που έχουν τελειώσει, γιατί ο ένας ήταν team Stark και ο άλλος team Targaryen! Είναι δυνατόν;
#4 Έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από μια ταινία. Δεν λέω είναι καλές και οι ταινίες, αλλά εκεί που είσαι έτοιμος να πωρωθείς έχει έρθει το τέλος και εσύ μένεις στα κρύα του λουτρού.
#5 Είναι επιμορφωτική ασχολία. Πόσες πραγματικές ιστορίες έχουν γίνει σειρά είτε αφορούν κοινωνικά προβλήματα (βλ. Pretty Little Liars για την ενδοοικογενειακή βία) είτε ιστορικές προσωπικότητες (βλ. Versailles για τον βασιλιά της Γαλλίας, Λουδοβίκο).
#6 Και αν όλοι αυτοί λόγοι δεν σας είναι αρκετοί, ο βασικότερος είναι, γιατί έτσι μας αρέσει.
