Κάποιο πρωί, μια κυρία μπαίνει θυμωμένη στο λεωφορειο γιατί είχε κάνει αρκετή ώρα να περάσει. Ακολούθησε ο εξής διάλογος ανάμεσα σε αυτήν και τον οδηγό του λεωφορείου:
-Κύριε οδηγέ γιατί αργήσατε καλέ;
-Ειχα αράξει το λεωφορείο και έπινα καφέ στη πλατεία.
-Ωραία! Ναι μεν άργησε, μας ειρωνεύεται κιόλας.
-Εσεις το ξεκίνησατε. Αν με ρωτούσατε κανονικά θα σας απαντούσα. Έχει αραιά δρομολόγια το λεωφορείο γιατί δεν έχουμε προσωπικό.
-Δεν έχετε προσωπικό, αλλά άλλα λεωφορεία έρχονται συνέχεια. Μόνο εσείς αργείτε;
-Εγώ προσωπικά;
-Εσείς οι οδηγοί του δρομολογίου. Δε θα γίνουν ιδιωτικά τα λεωφορεία; Που θα πάει; Σιγά μην αργούσατε τότε.
-Αν γινόντουσαν ιδιωτικά το εισιτήριο θα έφτανε στα ύψη. Δε θα ήταν για όλους η μετακίνηση.
-Καλύτερα! Να γλιτώσουμε από το κάθε καρυδιάς καρύδι.
-Εσάς μάλλον σας περισσεύουν. (Το κοινό διαμαρτύρεται πως η κυρία αποσπά τον οδηγό)
-Αν τον ενοχλούσα, στόμα έχει και θα μου το έλεγε. Άλλη όρεξη δεν είχα να του κάνω καμάκι.
