Καθημερινά βλέπουμε κάποιον να ζητά χρήματα απλώνοντας το χέρι του που συχνά κρατά έναν αναπτήρα ή ένα στυλό δημοσιογραφίας.
Εχθές, ήταν τόσο συγχρονισμένη η επιβίβαση και η αποβίβαση τους, που ένιωσα πως υπάρχει ένα άγραφο πρόγραμμα επαιτείας που τηρούν ευλαβικά. Στα Άνω Πατήσια ανέβηκε ένας γνωστός θαμώνας της πράσινης γραμμής ζητώντας χρήματα για το άρρωστο παιδί του «που είναι γνωστή περίπτωση από την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου» (4 χρόνια που τον πετυχαίνω αυτό ισχυρίζεται). Στον Άγιο Ελευθέριο, ο πατέρας (;) κατέβηκε και ένας παίκτης ακορντεόν ανέβηκε να παίξει τη μουσική του. (Στα δικά μου μάτια η μουσική του δρόμου ή των ΜΜΜ δεν είναι επαιτεία αλλά ελεύθερη ψυχαγωγία). Στα Κάτω Πατήσια, ο ακορντεονίστας αποβιβάστηκε και μια γυναίκα που έκλαιγε ακατάπαυστα με το χέρι απλωμένο ζητούσε ελεημοσύνη. Στον Άγιο Νικόλαο η κλαίουσα κατέβηκε και στη Βίκτωρια μια γυναίκα μ’ ένα βρέφος στην αγκαλιά της ζητούσε «ότι έχουμε ευχαρίστηση». Κατέβηκα στην Ομόνοια χωρίς να δώσω σε κανέναν μερικά από τα 80 cents που είχα στο πορτοφόλι μου. (Χρηματική ενίσχυση χρειαζόμαστε όλοι. Πραγματική ανάγκη βιοπορισμού έχουν κάποιοι. Ποιος από αυτούς ήταν ο πιο ειλικρινής;)
