Έρχονται τα Χριστούγεννα και έπιασαν (επιτέλους) το κρύο και η βροχή.
Αντί να κάτσουμε σπίτι, να απολαύσουμε τη ζεστασιά της κουβέρτας κυκλοφορούμε στην πόλη μας για υποχρεώσεις αλλά και για χαλαρές στιγμές με αγαπημένα μας πρόσωπα. Στο λεωφορείο, μια κυρία ήθελε ν’ ανοίξει το παράθυρο για να αεριστεί ο χώρος, αλλά μια κοπέλα κρύωνε κι απαίτησε με άσχημο τρόπο να κλείσει το παράθυρο και κάπως έτσι έχουμε τον παρακάτω διάλογο:
-Το παράθυρο θα μείνει ανοιχτό!
-Αν το αφήσεις ανοιχτό θα με στείλεις στο νοσοκομείο.
-Θα πεθάνουμε από τη βρώμα!
-Εγώ θα πεθάνω από σένα.
-Χαλάρωσε λίγο τον τόνο της φωνής γιατί στην επόμενη στάση θα καλέσω την αστυνομία να έρθει να σε πάρει. (Έχουμε τέτοια δυνατότητα και δεν την έχω αξιοποιήσει ακόμα;)
-Σταμάτα να μιλάς, γιατί με το ζόρι κρατιέμαι!
Το λεωφορείο σταματά στην επόμενη στάση –σε κατάσταση έντονης βροχής- κι ο οδηγός λέει στην κυρία που άνοιξε το παράπονο κι απειλούσε με αστυνομίες και δράκους: «Το λεωφορείο είναι δημόσιος χώρος. Δεν μπορούμε ν’ ακούμε την γκρίνια σου. Κατέβα να συνεχίσουμε». Η κυρία σώπασε σα να είχε ήδη δει τον εαυτό της να κατεβαίνει και το λεωφορείο συνέχισε ως το τέρμα του χωρίς να συνεχιστεί ο διάλογος (ή έστω το μαλλιοτράβηγμα) των δύο γυναικών.
