Καθημερινά βιαζόμαστε να πάμε στη δουλειά, στη σχολή, σε κάποια ιδιωτική συνάντηση. Το προηγούμενο βράδυ έχεις αποφασίσει τι ώρα θα ξυπνήσεις, έχεις υπολογίσει πόση ώρα θα σου πάρει να ετοιμαστείς, ποιο δρομολόγιο θα πάρεις και μάλιστα θα είναι νωρίτερα, γιατί θέλεις να φτάσεις άνετα. Ξυπνάς κι έχεις χάσεις το λεωφορείο για λίγα λεπτά και το επόμενο πάντα τυχαίνει ν΄αργήσει μερικά λεπτά από την κανονισμένη ώρα, ενώ είναι πιο γεμάτο κι από κονσέρβα. Έχεις αρχίσει να ιδρώνεις και σκέφτεσαι να ειδοποιήσεις πως θ΄αργήσεις.
Τις προάλλες ήθελα να πάω να στο αεροδρόμιο και φοβόμουν ότι με το λεωφορείο και την πράσινη γραμμή θα έφτανα καθυστερημένα στον Προαστιακό. Οπότε κατεβαίνω από το λεωφορείο για να πάρω ταξί. Ενώ ήταν πιάτσα, έκανα 4΄να βρω κούρσα. Πρώτο πράγμα που λέω στον ταξιτζή είναι πως βιάζομαι να πάω στον Προαστιακό Κηφισίας, να προλάβω συγκεκριμένο δρομολόγιο. Ήμουν οριακά στο χρόνο, αλλά με λίγη τύχη και προσπάθεια του οδηγού θα προλάβαινα. Ο ταξιτζής οδηγάει με κανονική ταχύτητα, ενώ στο δρόμο υπάρχει κίνηση. Σ΄ενα δέλτα του δρόμου, αφήνει αμάξια να του πάρουν τη θέση, ενώ είχε προτεραιότητα, πράγμα που προξενεί εντύπωση.
Μου λέει εκείνη την ώρα «δύσκολα θα πρόλαβεις τον Προαστιακό». Τον παίρνουν τηλέφωνο και κάποια στιγμή λέει «να πάω ένα παιδί στο Αεροδρόμιο». Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, οδηγάει με μέση προς αργή ταχύτητα στην Κηφισίας και είπε «Για λίγο θα το χάσεις το δρομολόγιο. Έκανα ό,τι μπορούσα. Αν θες σε πάρω στο Αεροδρόμιο και θα σου κάνω και καλύτερη τιμή. Αντί για 40, 30 και τα έξοδα στο δρόμο δικά μου». Αφού αρνήθηκα, φτάναμε στον Προαστιακό. Βλέπω ανθρώπους ν΄ανεβαίνουν την σκάλα. Το είχα χάσει για λιγότερο από 1΄. Η ταρίφα κόστισε 6,5 ευρώ. Του δίνω 7 και μου λέει πως δεν έχει 50λεπτο. Λέω δεν πειράζει και από μέσα μου μεταχειρίζομαι όσες βρισιές έχουν καταγράφει στα θεσμοθετημένα και μη λεξικά.
