Όλα είναι υπό έλεγχο. Τα εισιτήρια κλεισμένα, τα καινούργια αντηλιακά τοποθετημένα μέσα στη ψάθινη τσάντα και οι βαλίτσες παραγεμισμένες, σε κοιτούν σαν αλλόκοτα τέρατα που επιθυμούν να διαμαρτυρηθούν για τη διαρκή καταπίεση. Το όλο σκηνικό σου κλείνει το μάτι, δίνοντας έτσι το σύνθημα για την έναρξη των διακοπών.
Και τότε στο μυαλό σου δημιουργείται ένα χαώδες πλάνο προσδοκιών, όπου όλα φαντάζουν ιδανικά. Τα μαλλιά ανεμίζουν σαν σε διαφήμιση από σαμπουάν για λιγότερη πιτυρίδα, εσύ περπατάς ανάμεσα στις ξαπλώστρες σαν να κάνεις πασαρέλα ακολουθώντας τον ρυθμό του dj με ένα δροσιστικό κοκτέιλ στα χέρια, ενώ όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω σου. Η παρέα σου ακολουθεί πιστά τις προτάσεις σου: τώρα ηλιοθεραπεία, μετά βουτιά, έπειτα τσιπουράκι και το βράδυ ατέλειωτο clubbing, ενώ σε κοιτάζουν με μάτια γεμάτα θαυμασμό για την ευρηματικότητα των προτάσεών σου. Ταυτόχρονα, γνωρίζεις τον έρωτα της ζωής σου και νιώθεις ότι θα ζήσεις μαζί του τη «Γαλάζια Λίμνη», όλο από την αρχή.
Και μετά έρχεται η πεζή πραγματικότητα και σε κλωτσάει στα παγωμένα νερά της διπλανής θάλασσας. Τα μαλλιά σου θαμπώνουν και γεμίζουν αντηλιακό, ενώ το κοκτέιλ κάνει 10 ευρώ και έτσι περιορίζεσαι στην cola, η οποία σου χαμογελάει μέσα από την κυτταρίτιδα που σου προκαλεί στο δεξιό μηρό. Το crew σου δε συμφωνεί με το να φύγετε από την παραλία, αλλά προτιμάει να ψηθεί «γιατί διακοπές είμαστε, χαλάρωσε τέλος πάντων, δε θα πάθεις τίποτα να φας αργότερα», ενώ σε κατσαδιάζει μπροστά από το νέο, καλοκαιρινό αμόρε για το πόσο άχρηστος είσαι στις ρακέτες.
Εσύ, φυσικά, σηκώνεις φρύδι και νιώθεις τα νεύρα σου να πλημυρίζουν το κοκκινισμένο σου κορμάκι σαν τσουνάμι. Αρπάζεις ένα λογοτεχνικό που από τον εκνευρισμό σου διαβάζεις ανάποδα και απομακρύνεσαι από την όλη ατμόσφαιρα. Φίλε μου, γιατί δεν αφήνεις τα μούτρα για τα παιδάκια του δημοτικού που χτίζουν πυργάκια μπροστά στα ηλιοκαμμένα πόδια σου;
Σίγουρα δεν είσαι ίδιος με όλα τα άτομα της παρέας σου και, ενδεχομένως, διαφορετικά πράγματα επιθυμείς εσύ από ότι εκείνοι, αλλά θυμήσου την έννοια της ΥΠΟΧΩΡΗΣΗΣ. Αδιαφόρησε λίγο για την οργάνωση και το πού θα βρεθείτε. Μπορεί να καταλήξετε από παραλία γυμνιστών σε οικογενειακό κάμπινγκ με μπαμπάδες- φονιάδες. It΄s ok. Enjoy it! Γέλα με την κατάντια σας και απόλαυσε το κάψιμο της κολλητής σου, ενώ γεμίζεις την πλάτη της με στραγγιστό γιαούρτι.
Νιώσε για λίγο νέος. Ανέμελος. Δεν αργεί ο καιρός που θα τρέχεις για να κουβαλάς παιχνίδια και να στήνεις ομπρέλα για τη φαμίλια σου. Άσε τις προσδοκίες για εκείνους που δεν έχουν αρκετή φαντασία για να ζήσουν αληθινά.
«Για μια ζωή έτσι, χωρίς πρόγραμμα», όπως λέει και η Μαρία Ρεζάν.
