Πρόσφατα ξεκίνησα να βλέπω και πάλι το How I Met Your Mother. Λατρεμένη σειρά, όλοι γελάσαμε με τις φοβερές ατάκες, όλοι προσπαθήσαμε να μιμηθούμε τον Μπάρνι (cause he΄s awesome) και όλοι ευχηθήκαμε κάποια μέρα να αποκτήσουμε μία παρέα σαν κι αυτή. Με μία δεύτερη ανάγνωση όμως, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η παρέα ήταν GTP!
Θα παραβλέψω το ότι ο Μπάρνι ήταν ψυχοπαθής, ο Τεντ υποκριτής σχετικά με τα θέλω του, η Ρόμπιν λίγο ξετσίπωτη, ο Μάρσαλ ηλίθιος και η Λίλυ the spawn of Satan, και αντ΄αυτού θα συγκεντρωθώ στο αμφιλεγόμενο τέλος της σειράς.
Το τέλος του himym μας διδάσκει ένα πράγμα και μόνο: δεν έχει σημασία πόσο θα προσπαθήσεις για κάτι, σημασία έχει τι θέλει το σύμπαν. *Coelho cheering in the backround*
Ο Τεντ τα ξαναβρήκε με τη Ρόμπιν μετά το θάνατο της γυναίκας του. Κάτσε, να το πω αλλιώς: πώς θα ένιωθες εσύ αν ο/η σύζυγός σου, τα ξαναέφτιαχνε με το πρώην αμόρε, για το οποίο σου έλεγε συνεχώς ιστορίες και πιθανότατα ερχόταν κάθε Πάσχα στο σούβλισμα του αρνιού; Ώραια; Περίμενε, έχει κι άλλο. Ο άντρας σου/ η γυναίκα σου, ήθελε πάντα οικογένεια, όμως ο/η πρώην δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Οπότε τα έκανε μαζί σου, και ξαναγύρισε σ΄αυτόν/η! Ωραίο ε; Ίσως και βολικό.
«Μα αγαπούσε τη γυναίκα του». Ίσως. Αλλά ποτέ δεν ήταν μαζί της 100%. Το γεγονός ότι δε βρήκε κάποια άλλη, αλλά ξαναγύρισε στην πρώην του, δείχνει ότι δεν την ξεπέρασε ποτέ. Άρα δε σταμάτησε να τη θέλει ακόμα και όταν ήταν με τη γυναίκα του. Η Τρέισι ήταν απλά ένα μέσο για να εκπληρώσει το όνειρό του. Και αυτό έκανε: και παιδιά και Ρόμπιν.
Ο Μάρσαλ κατάφερε να εκλεγεί Ανώτατος Δικαστής της Νέας Υόρκης. Τον λατρεύω, αλλά δεν θα μπορούσε. Είναι υπερβολικά αγαθιάρης για αυτόν το χώρο. Η Λίλυ έγινε πετυχημένη συλλέκτρια έργων τέχνης, η Ρόμπιν διάσημη δημοσιογράφος, και γενικά φαίνεται πως όλοι πήραν αυτό ακριβώς που ήθελαν, παρόλο που μπορεί και να μην το άξιζαν.
Ο μόνος ριγμένος είναι ο Μπάρνι, ο οποίος είχε τη μεγαλύτερη εξέλιξη, και ίσως την πιο «ρεαλιστική» πορεία από όλους: φλώρος – πληγωμένος – μαλάκας – σωστός σύζυγος – διαζύγιο – μαλάκας – στερημένος κάθε ελπίδας για προσωπική ευτυχία. Βλέποντας το πόσο άλλαξε και πόσα έκανε για τη Ρόμπιν, δε γίνεται να μη σκεφτείς πως εκείνος άξιζε να είναι μαζί της.
Ο λόγος που μία απλή, παρεΐστικη σειρά μπορεί να θεωρηθεί ηθικά «κακή», είναι πως σου διδάσκει πως μπορείς να κάνεις οικογένεια με έναν άνθρωπο στον οποίον δεν είσαι πλήρως αφοσιωμένος, να επεμβαίνεις στις ζωές των άλλων επειδή έτσι γουστάρεις, να πηδιέσαι με δύο κολλητούς επί σειρά χρόνων, και ενώ το ξέρουν και οι δύο, πάλι η ζωή σου να καταλήξει ακριβώς όπως τη θέλεις.
Αλλά προσοχή! Μην τολμήσεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος γι΄αυτόν που αγαπάς, γιατί η ανταμοιβή σου θα είναι ένα διαζύγιο και η μεταβολή του χαρακτήρα σου με τέτοιο τρόπο, ώστε να χάνεις τα μοναδικά σου χαρακτηριστικά και να ταιριάζει γάντι στα κουτάκια της κοινωνίας.
Gee! Thanks Himym!
