This moment will be just another story someday…
Με λίγα λόγια, ο 15χρονος Charlie αντιμετωπίζει ένα ανυποχώρητο ψυχικό τραύμα, που επηρεάζει την κοινωνική του ζωή, τις σχέσεις του με την οικογένεια του, τον εαυτό του και στη συνέχεια με τα κορίτσια. Μέσα σε αυτό το κλίμα, θα γνωρίσει 2 μεγαλύτερους μαθητές του σχολείου του, τη Sam και τον Patrick που θα τον μυήσουν σε μια διαφορετική ζωή και θα μάθει ν’ αγαπά το περιθώριο στο οποίο νιώθει πως βρίσκεται εγκλωβισμένος. Θέματα που αγγίζει η ταινία μεταξύ πολλών άλλων είναι η εφηβική ζωή, η σεξουαλική διαφορετικότητα, διατροφικές διαταραχές, η εικόνα που έχουμε για το σώμα μας, ο πρώτος έρωτας, η βία και η αυτοκτονική διάθεση.
Βασικός κορμός του έργου είναι η επιστολογραφία του Charlie πως ανώνυμο παραλήπτη, που αποτελεί κάτι σαν το ημερολόγιο του. Ο συγγραφέας του έργου, Stephen Chbosky είχε κάποτε στείλει ένα γράμμα στον σκηνοθέτη της ταινίας «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» για να του πει πως επηρέασε η ταινία αυτή την εξέλιξη του ίδιου, δίνοντας μια καλή βάση για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Αγαπώ πολύ την ταινία «Perks of Being A Wallflower» για πολλούς λόγους και θα ήθελα να μοιραστώ μερικούς από αυτούς μαζί σας.
Ξεχωριστή θέση στην εξέλιξη του χαρακτήρα του Charlie έχει η σχέση που αναπτύσσει με τον καθηγητή του, κύριο Anderson ο οποίος του χαρίζει τ’ αγαπημένα του βιβλία και τον παροτρύνει να γράψει κάτι γι’ αυτά, ενώ συχνά ο Charlie νιώθει την ανάγκη να συζητήσει με τον καθηγητή του προσωπικά θέματα που τον απασχολούν. Στο συγκινητικό τέλος της ταινίας (το οποίο μ’ έχουν απειλήσει να μην μαρτυρήσω –γιατί έχω τη συνήθεια να λέω όλη την πλοκή ενός έργου όταν το προτείνω σε κάποιον φίλο μου), ο Charlie χαρίζει όλα αυτά τα βιβλία στην Sam η οποία θα σπουδάσει σε άλλη πόλη.
Η πιο γοητευτική φιγούρα της ταινίας ίσως είναι ο εκκεντρικός κι ανοιχτά ομοφυλόφιλος Patrick, τόσο για το εκλεπτυσμένο ενδυματολογικό του στυλ (στα δικά μου μάτια είναι μια ποπ αναβίωση του Oscar Wilde) όσο και για τη δοτικότητα ψυχής που τον διακρίνει σε σχέση με την ετεροθαλή αδερφή και τους υπόλοιπους φίλους του. Η κρυφή του σχέση του με τον Brad –ασχολείται με τον αθλητισμό και κρύβει τη σεξουαλικότητά του- θα του κοστίσει ψυχικά δίνοντας μια εικόνα για τα συσσωρευμένα στερεότυπα που διατηρούνται σήμερα ακόμα και στην προοδευτική Αμερική.
Οι χαρακτήρες της ταινίας, τα «wallflowers» με γοητεύουν για τον αυθορμητισμό τους, την out of the box θεώρηση των πραγμάτων, τις στενές τους φιλίες, την ιδιάζουσα σχέση τους με τις Τέχνες και τα Γράμματα, τους αυτοκαταστροφικούς τους έρωτες, στην τελική για την μαγκιά τους να ηχογραφούν κασέτες με ροκ καψουροτράγουδα για αυτόν/αυτήν που ποθούν.
Κοιτώντας τα ονόματα των συντελεστών της ταινίας, βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον πως ο συγγραφέας του έργου έκανε τη διασκευή του σε κινηματογραφικό σενάριο και μάλιστα το σκηνοθέτησε (πολλές φορές βλέπουμε πως ένα σενάριο απέχει μοίρες από το πρωτότυπο έργο). Νιώθω πως η ταινία «The Perks of Being A Wallflower» κάνει το καλύτερο ζουμ στον ασχημάτιστο εφηβικό κορμό, που πασχίζει να βρει το σχήμα του μέσα από ένα φιλμ, ένα Πανεπιστήμιο, μια ανθρώπινη σχέση, το οτιδήποτε.
Γράφοντας αυτό το άρθρο άκουγα στο repeat το κομμάτι Heroes του David Bowie και μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Charlie «even if we don’t have the power to choose where we come from, we can still choose where we go from there».
Γράφει ο Αναστάσης Πινακουλάκης
