Αγαπημένο πρωτοετό, μπαίνοντας στη σχολή φαντάζεσαι τα πράγματα *λίγο* διαφορετικά απ΄ότι είναι στην πραγματικότητα. Αλλιώς τα περίμενες, κι αλλιώς τα βρήκες. Αλλιώς τα ήθελα, κι αλλιώς είναι.
Τι φανταζομασταν:
Τελειώνοντας τις Πανελλήνιες και συμπληρώνοντας το μηχανογραφικό, συμπληρώσαμε εκείνες τις σχολές που θα μας ενδιέφεραν. Η πρώτη μέρα στη σχολή δεν άργησε να έρθει. Πήγες νομίζοντας πως όλα είναι όπως τα φαντάστηκες. Πίστεψες πως όλα τα μαθήματα θα σου αρέσουν. Πίστεψες πως θα εφαρμόσεις το προγραμματάκι του «διαβάζω κάθε μέρα από λίγο για να μην τα βρω παλούκι στην εξεταστική». Νόμιζες πως θα θες να τα διαβάσεις όλα, μη σου πω ότι θα τα περάσεις και όλα. Είχες την, λανθασμένη τελικά, εντύπωση πως θα κοιμάσαι όσο θες. Ότι τα κλαμπ θα σου ανήκουν κάθε βράδυ.
Τι πραγματικα εγινε:
Σταδιακά άρχισες να μετανιώνεις για την σχολή που επέλεξες. Αυτό ξεκίνησε από την άρνησή σου να πηγαίνεις στα μαθήματα και συνέχισε με την αδυναμία σου να συγκεντρωθείς να διαβάσεις. Και η όλη φάση κορυφώθηκε όταν… πρωτοκόπηκες με 1,2,3! Σιγά σιγά, σταμάτησες να βγαίνεις και στα κλαμπ, γιατί οκ, κάποια στιγμή το βαριέσαι κι αυτό. Υπήρχαν ώρες, για να μην πω μέρες, που ένιωθες ότι η ζωή σου δεν έχει ένα σταθερό πρόγραμμα, αφού όντως δεν είχε. Αναρωτήθηκες αν φανταζόσουν κάτι τέτοιο. Αν η κατάσταση που ονειρεύτηκες υπάρχει πραγματικά. Είδες πως η ζωή στο πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο χαλαρή.
ΑΛΛΑ…
Take it easy my friend! Μη βιάζεσαι να αξιολογήσεις τις επιλογές σου. Χρειαζόσουν και χρειάζεσαι απλά χρόνο να προσαρμοστείς. Θυμήσου, τα πράγματα έχουν την τάση να παίρνουν το χρώμα που εμείς τους δίνουμε!
